वेडात मराठे वीर दौडले सात

वेडात मराठे वीर दौडले सात ॥ धृ. ॥
“श्रुती धन्य जाहल्या, श्रवुनी अपुली वार्तारण सोडूनी सेनासागर अमुचे पळताअबलाही घरोघर खऱ्या लाजतील आताभर दिवसा आम्हा, दिसू लागली रात”
वेडात मराठे वीर दौडले सात… ॥ १ ॥
ते कठोर अक्षर एक एक त्यातीलजाळीत चालले कणखर ताठर दील“माघारी वळणे नाही मराठी शीलविसरला महाशय काय लावता जात!”
वेडात मराठे वीर दौडले सात… ॥ २ ॥
वर भिवयी चढली, दात दाबिती ओठछातीवर तुटली पटबंधाची गाठडोळ्यांत उठे काहूर, ओलवे काठम्यानातून उसळे तलवारीची पात
वेडात मराठे वीर दौडले सात… ॥ ३ ॥
“जरी काल दाविली प्रभू, गनिमांना पाठजरी काल विसरलो जरा मराठी जातहा असा धावतो आज अरि-शिबिराततव मानकरी हा घेऊनी शिर करांत”
वेडात मराठे वीर दौडले सात… ॥ ४ ॥
ते फिरता बाजूस डोळे, किंचित ओलेसरदार सहा, सरसावूनी उठले शेलेरिकिबीत टाकले पाय, झेलले भालेउसळले धुळीचे मेघ सात, निमिषांत
वेडात मराठे वीर दौडले सात… ॥ ५ ॥
आश्चर्यमुग्ध टाकून मागुती सेनाअपमान बुजविण्या सात अर्पूनी मानाछावणीत शिरले थेट भेट गनिमांनाकोसळल्या उल्का जळत सात, दर्यात
वेडात मराठे वीर दौडले सात… ॥ ६ ॥
खालून आग, वर आग, आग बाजूंनीसमशेर उसळली सहस्र क्रूर इमानीगर्दीत लोपले सात जीव ते मानीखग सात जळाले अभिमानी वणव्यात
वेडात मराठे वीर दौडले सात… ॥ ७ ॥दगडांवर दिसतील अजून तेथल्या टाचाओढ्यात तरंगे अजूनी रंग रक्ताचाक्षितिजावर उठतो अजूनी मेघ मातीचाअद्याप विराणि कुणी वाऱ्यावर गात
वेडात मराठे वीर दौडले सात… ॥ ८ ॥
- कुसुमाग्रज